چوب

چوب یک ماده مهندسی است ، دارای پتانسیل اقتصادی است ، تبدیل آن ، به انرژی زیادی نیاز ندارد، قابل احیاء و محکم است . در بعضی از مکاتب فکری چوب را یک ماده مهندسی نمی دانند ، زیرا دارای خواص یکنواخت ، قابل پیش بینی ، پیوسته ، ثابت و قابل بازیابی نیست ، که در مورد چوب ماسیو یا توپر، درست است ، ولی برای فرآورده های مرکب آن صحت ندارد.

 

اما چوب قرن ها یک ماده طبیعی ساختمانی برای بشر بوده و انسان با چوب ، ساختمان مسکونی ، پل شناور ، اسکله و بسیاری سازه های دیگر را ساخته است. فناوری پیشرفته امروزی چوب را مورد توجه مهندسان، معماران و پیمانکاران ساختمانی قرار داده است. فناوری پیشرفته ، از چوب فرآورده های نو آفرید (تخته ، فیبرها ، تخته چندلا ، تخته خرده چوب و اوراق دیگر)، با توسعه فرآیند ساخت چوب های لایه ای، محدودیت اندازه و شکل را برداشته و برای اتصالات آن اتصال دهنده های با ظرفیت تحمل بار بیشتر ساخت و دوام چوب را افزایش داد. همانند دیگر صنایع ، صاحبان صنایع چوب می توانند تشکیلات صنفی به وجود آورده ، تا اندازه و کیفیت فرآورده های چوب را یکسان یا استاندارد کنند که امروز با تکنیک کنترل کیفیت بررسی می شوند.